Jan van Groos verzorgt met regelmaat in deze nieuwsbrief een column geïnspireerd vanuit zijn dagelijkse praktijk als wethouder van de gemeente Waalwijk.

Helaas staat het dagelijkse Bijbel lezen bij mij door een volle agenda wel eens onder druk. Mijn agenda ziet er steeds weer anders uit. Ik heb geen vaste tijd voor de lunch; soms moet ik zelfs tussen de bedrijven door mijn brood zien op te eten. Gelukkig lezen we thuis voor de maaltijd, word ik elke zondag gevoed door twee preken en zit ik met enige non-regelmaat op de BijbelOnline. Toch heb ik nogal eens het gevoel dat ik hierin tekort schiet en ik vermoed dat ik niet de enige ben.

De vakantieperiode vind ik daarom een uitgelezen moment om ook in dit opzicht bij te tanken. Dit jaar heb ik het prachtige boek Paulus van Jacob van Bruggen gelezen, dat als ondertitel pionier voor de Messias van Israël heeft. Soms voel ik me als wethouder voor de ChristenUnie in Waalwijk ook een pionier. Niet eerder mocht de ChristenUnie een wethouder leveren in deze gemeente. In sommige opzichten is dat voor de organisatie en de buitenwacht ook wennen. Maar mijn positie is niet te vergelijken met die van Paulus. Het is indrukwekkend hoe de Here God hem heeft geselecteerd en voorbereid op de belangrijkste taak: de verkondiging van het evangelie. Hij was een Jood met een Romeins paspoort. Hij was Schriftgeleerde en kende het oude testament heel goed. Hij was fanatiek en onverzettelijk. De Here riep hem op weg naar Damascus. Hij zag in dat het christendom geen nieuwe religie was; Christus’ koningschap is de vervulling van de beloften aan Abraham. Het is opvallend hoe snel Paulus evangelist werd. Hij ging zelfs kort na zijn bekering naar Jeruzalem en dat was heel moedig. Want daar woonden zijn oude vrienden die hem nu als deserteur zouden beschouwen, terwijl zijn vroegere vijanden nog steeds bang voor hem waren. Hij wist dat de Here met hem was.

Door het lezen van dit boek realiseerde ik mij dat wij vaak met onze westerse, 21^e eeuwse blik de Bijbel lezen en ons te weinig inleven in die tijd. Paulus had rekening te houden met joden, joden-christenen, heiden-christenen en heidenen.

Tussen al die groepen ontstonden spanningen. Uit de brieven van Paulus krijgen we iets mee van de discussie over de betekenis van de wet, over de besnijdenis, over offervlees. Paulus heeft veel geschreven over het christen-zijn zonder heiden te blijven en het christen-zijn zonder jood te worden. Hij heeft tussen de verschillende groepen een cruciale rol gespeeld en dat mondde uit in het zogeheten apostelbesluit van Handelingen 15.

Al lezende zag ik een parallel tussen de positie van christenen toen en vertegenwoordigers van de ChristenUnie in onze tijd. Laatstgenoemden proberen leesbare brieven te zijn van Christus tussen ongelovigen, kerkverlaters en anders gelovigen. Zij zoeken met de Bijbel als leidraad antwoorden op de vragen van deze tijd. Dat is lang niet altijd eenvoudig. Wilt u hen gedenken in uw gebeden, juist ook in deze tijd richting de gemeenteraadsverkiezingen van 3 maart 2010.

Jan van Groos